Apricale
| ||
 | ||
| Lando | Italio | |
| Regiono | Ligurio | |
| Loĝantaro | 624 (2011) | |
| Alto | 273 | |
Kompreni
[redakti]Ĝi estas parto de la La plej belaj vilaĝoj en Italio kaj ricevis la oranĝan flagon de la Itala Vojaĝklubo (Touring Club Italiano).
Ĝi situas en la valo de la torento Mendazo, alfluanto de la rivero Nervia, je 17 km de Bordighera, 15 de Ventimiglia, 26 de Mentono, 27 de Sanremo, 52 de Imperjo.
Historio
[redakti]Jam setlejo de la antikvaj Liguriaj keltoj, Apricus, (la suna), kaj poste sidejo de romiaj tendaroj, ĝi fariĝis vilaĝo ĉirkaŭ la jaro 1000, post kiam la grafoj de Ventimiglia fondis la kastelon, ĉirkaŭ kiu formiĝis kun la tempo la loĝata areo. Komunumo en 1200, ĝi havis siajn proprajn statutojn en 1267. Feŭdo de la Doria familio de Dolceacqua, ĝi ĉiam estis ilia posedo, krom periodo en la dekkvina jarcento kiam ĝi estis sub la Grimaldi de Monako. Post malfeliĉa dekoka jarcento markita de epidemioj, malsatkatastrofoj kaj militelspezoj, en 1815 la vilaĝo estis aneksita (kiel la tuta regiono) al la Savoja Regno de Sardio.
Klimato
[redakti]Aliri
[redakti]
Aŭtovojaj elirejoj de Bordighera aŭ Ventimiglia ĉe la aŭtovojo A10 dei Fiori.- De Ventimiglia prenu la provincan vojon 64 Ventimiglia - Pigna; provinca vojo 62 disbranĉiĝas de tio ĉe Dolceacqua en la direkto de Apricale; aŭ (pli antaŭen) de Isolabona prenu la provincan vojon 63.
Aviadile
[redakti]
- Flughaveno Cristoforo Colombo de Ĝenovo - Ĝi estas konektita al la fervoja stacidomo Genova Brignole kun la Volabus, busservo planita por naciaj kaj internaciaj alvenoj.
- Rektaj flugoj: Milano Malpensa, Torino, Cagliari, Napolo, Palermo, Katanio, Alghero, Olbia, Trapani, Triesto, Romo Fiumicino.
- Internaciaj flugoj: Londono Stansted, Parizo CDG, Kolonjo, Munkeno, Bruselo, Amsterdamo, Barcelono, Istanbulo.
Trajne
[redakti]
Stacidomo de Ventimiglia.
Buse
[redakti]Moviĝi
[redakti]Perpiede
[redakti]Publika transporto
[redakti]Aŭte
[redakti]Vidi
[redakti]
- La Kastelo de la Lacerto situas en la historia centro de la vilaĝo, sur roka sprono kaj superrigardas la valon malsupre. La feŭda kastelo estis plej verŝajne konstruita en la 10-a jarcento fare de la grafoj de Ventimiglia kaj poste apartenis al la nobela familio Doria. En antikvaj tempoj la strukturo estis ekipita per du kvadrataj turoj, tre similaj al la kastelo de Dolceacqua, ĝis kiam unu el la du turoj kiu restis staranta estis transformita en la sonorilturon de la proksima preĝejo de la Purigado de la Virgulino Maria.
- En la sekvaj jarcentoj ĝi spertis plurajn renovigojn, kiuj transformis la kastelon en vera fortikaĵo konsiderata nepenetrebla. La kastelo, tamen, falis en 1523 en la sieĝo aranĝita fare de episkopo Agostino Grimaldi, kiu parte detruis la fortikaĵon en provo kapti Bartolomeo Doria, kreditan esti respondeca pri la murdo de la frato de Agostino kaj kiu trovis rifuĝon en la kastelo. La strukturo do devis esti rekonstruita, sed kun reduktitaj armeaj funkcioj kompare kun sia antaŭa uzo. En 1634 la kastelo iĝis posedaĵo de la Duklando de Savojo kaj poste revenis, en 1652, al Francesco Doria; en 1806 ĝi estis vendita de la familio al Stefano Cassini kiu transformis la kastelon en sian privatan loĝejon.
- En la dudeka jarcento la nova heredanto de la kastelo, Fruttuoso Cassini, kirurgo, kreis du loĝejojn ene de la kastelo kiun li poste freskopentrigis de la farbisto Leonida Martini kaj ankaŭ kreis pendantan ĝardenon kun nova muro direkte al la eklezio. Hodiaŭ, post periodo de forlaso, ĝi estas posedata fare de la Municipo de Apricale kiu uzas la konstruaĵon por ekspozicioj kaj kulturaj konferencoj. En koridoro, kreita inter la historiaj muroj de la kastelo, estis starigita la "Teatra Galerio" kie estas elmontritaj la diversaj afiŝoj, ekde 1990, de la kulturaj aranĝoj okazantaj en la vilaĝo. La tarok-ŝablonoj de la ĝenova artisto Emanuele Luzzati ankaŭ estas konservitaj.
Eventoj kaj festoj
[redakti]- Festa de la nova oleo
- Festo de Printempo
- Festo de la Pansarola (dua dimanĉo de septembro - La pansarola estas loka dolĉa fritaĵo).
