Seborgo
Lando	Italio
Regiono	Ligurio
Loĝantaro	320
Alto	500

Seborgo, itale: Seborga, estas urbo en regiono Ligurio, en Italio.

Kompreni

Ĝi estas unu el la La plej belaj vilaĝoj en Italio kaj ricevis la oranĝan flagon de la Touring Club Italiano; laŭ la loĝantoj ĝi neniam estis formale agregita al Italio, kaj tial Seborga daŭre estus sendependa mikroŝtato, la Princlando de Seborga, sed fakte, temas nur pri reklam-iniciato, kiu tamen alportis al krei siajn proprajn (fikciajn) valuton kaj poŝtmarkojn; same, ĝi havas elektitan Princon kaj registaron kun ministroj kaj ministerioj, (kaj ĉiuj ŝajnigas agnoski ilin).

Ĝi troviĝas sur la liguriaj montetoj de la Orienta Riviero, je 12 km de Bordighera, 20 de Ventimiglia, 25 de Sanremo, 37 de Princlando de Monako , 52 el Imperjo.

Historio

La nomo Seborga havas antikvajn originojn; en la 5-a jarcento p.K. la loko kie staras la urbo nomiĝis Castrum Sepulcri, poste de la 7-a jarcento Sepulcri Burgum, kaj fine Seborga. Ĝi estis antikva feŭdo de la Grafoj de Ventimiglia ĝis en 959 ĝi estis cedita al la benediktinaj monaĥoj de Lerino kiuj iĝis Princoj de Seborga. Ĝi fariĝis Princlando de la Sankta Romia Imperio en 1079. Dum la ekzisto de ĉi tiu cistercia ŝtato ekestis la Monfarejo de Seborga, kiu estis aktiva de 1660 ĝis 1690; li monfaris orajn kaj arĝentajn monerojn (la Luigini) kiuj estis kontraŭbatalitaj, tiel kaŭzante la fermon de la Monfarejo.

La aĉeto de la feŭdo fare de la Savoja familio okazis en 1729. Tiu ago kaŭzis la legendon laŭ kiu Seborga estis sendependa Princlando, kies transiro al la Reĝolando de Italio kaj poste al la Itala Respubliko neniam estintus sankciita.

Princlando de Seborgo - Poŝtmarkoj

Princlando de Seborgo - Moneroj de la Princlando (Luigini)

Ekde la 1950-aj jaroj, kelkaj membroj de la komunumo de Seborga postulis sendependeco de la Itala Respubliko, pro la antikva statuso de Princlando kiun la loko ĝuintus en antikvaj tempoj, konsiderante la aneksadon al la reĝolando de Sardio esti malvalida.

La civitanoj de Seborga do elektas ankaŭ princon kun pure simbolaj funkcioj: la rolo estis plenumita de la 14-a de majo 1963 ĝis la 25-a de novembro 2009, la dato de lia morto, de Giorgio Carbone (Giorgio la 1-a), kaj de 25 aprilo 2010 de Marcello Menegatto (Marcello la 1-a). La princo estas subtenata de konsilio de 9 ministroj, sen jura povo.

La princlando monfaris moneron, nomitan Luigino (nomo inspirita de tiu de la moneroj monfaritaj en la 17-a jarcento), sen ajna jura valoro, sed uzata kiel kupono elspezebla en la urbo; tio vekis certan intereson en la mondo de numismatika kolektado. La valoro donita al la tiel nomata luigino estas fiksita je 6 usonaj dolaroj. Ankaŭ de kolektantintereso estas la poŝtmarkoj faritaj de la Et-ŝtato.

Seborga ankaŭ havas siajn proprajn aŭtajn numerplatojn kiuj tamen ne povas esti uzataj krom kune kun la italaj. "Pasportoj" kaj "veturpermesiloj" kun la bildofiguro kaj poŝtmarkoj de la Princlando ankaŭ estas distribuitaj al kandidatoj, kiuj havas sole folkloristan kaj turisman reklaman funkcion. La pretendita sendependeco de la princlando estas, fakte, nur reklama iniciato por allogi turistojn kaj investantojn. La princlando Seborga kompreneble ne estas rekonita fare de Italio kiu havas laŭjure kaj reale jurisdikcion super la teritorio, sed estas tolerata kiel turism-promova iniciato.

Aliri

• Aŭtovoja elirejo ĉe A10 Ĝenovo - Ventimiglia.
• Ĝin transiras la provinca vojo 57 de Bordighera.

Trajne

• Fervoja stacidomo de Bordighera.

Aĉeti

• En la vilaĝo la Seborga spartio kaj la mimozo de Gaulois estas produktataj en grandaj kvantoj, en subĉielaj kultivaĵoj, kiuj estas iom ĉie.
• Ekstra virga olivoleo, akirita de olivoj Taggiasca, estas alia grava produktado de Seborga, kaj ankaŭ sekaj tomatoj en oleo.
• La nigra tomato estas produktaĵo kiu ĵus estis reakirita kaj ĝuas apartan protekton.
• Poŝtmarkoj, moneroj, dokumentoj, resume ĉiuj aparatoj de la Princlando de Seborga.

Manĝi

La «Seborga kuniklo» estas loka plado; la kuniklo estas plifortigita de la aromoj de herboj el la landinterno; akompanita de olivoj kaj bonaj lokaj vinoj, ĝi ofte aperas sur la tabloj de la vilaĝo.