Metropola urbo Bolonjo
| ||
| Lando | Italio | |
| Regiono | Emilio-Romanjo | |
| ||
| 400px|noframe|Situo de Metropola urbo Bolonjo. | ||
| Ĉefurbo | Bolonjo | |
| Areo | 3.703 km² | |
| Loĝantaro | 1.011.881 (2023) | |
Metropola urbo Bolonjo estas itala provinco en regiono Emilio-Romanjo.
Sciindaĵoj[redakti]
Geografio[redakti]
Lasta orienta parto de Emilio antaŭ Romanjo, ĝi limas sude kun la Bolonja Apenino kaj norde kun la Provinco Feraro. Bolonjo estas la ĉefurbo de la tuta Emilio-Romanjo.
Kiam iri[redakti]
La plej bonaj tempoj por viziti la bolonjan provincon estas printempo kaj aŭtuno: la varmaj someroj tipaj de la Pada Valo povus esti tro malsekaj, dum vintre temperaturoj povas fariĝi tre malvarmaj, eble kun ioma sporada neĝo.
Historio[redakti]
La Bolonja areo neniam evoluigis sian propran sendependecon, sed apartenis, post la epoko de la Komunumoj, al la Ŝtato de la Eklezio. La dektria jarcento estis periodo de grandiozeco kaj potenco, kiam Bolonjo fariĝis granda ekonomia kaj armea centro, tiel ke en la batalo de Fossalta en 1249 ĝi militkaptis la filon de la imperiestro Frederiko la 2-a, reĝo de Sardio. La granda konstrua fervoro de la periodo kondukis la urbon al rimarkinda vastiĝo, ĝis la pligrandigo de la urbomuroj por enurbigi la novajn kvartalojn. Ĝia populacio kreskis je 50,000 loĝantoj, lokante ĝin inter la ĉefaj dek urboj en Eŭropo; ĝia Universitato fondiĝis la unua, kaj restis dum longa tempo la plej prestiĝa sur la kontinento. Ekde la dek-kvara jarcento, la internaj luktoj inter la gelfoj kaj gibelinoj, kaj la ŝtata premo de Romo determinis la finon de ĝia ĉefrolo. En 1506 la armeo de papo Julio la 2-a eniris la urbon, kiu ekde 1513 iĝis konstante parto de la Papa Ŝtato.
Moderna regiona ĉefurbo de Emilio-Romanjo, Bolonjo estas Emilia urbo sed kun kelkaj Romanjaj kromosomoj kiuj faras ĝin ion meza inter la du animoj de la regiono, kiuj ambaŭ ili rekonas ĝin kiel ĉefurbo.
Teritorio kaj turismaj cellokoj[redakti]
Urboj[redakti]
- Bolonjo - Ĉefurbo de Emilio-Romanjo estas la metropolo de la regiono kaj unu el la plej grandaj kaj plej gravaj urboj en Italio. Ĝi estas fama pro sia antikva Universitato, pro sia vasta portikhava historia centro, pro San Petronio, la Du Turoj, la Sanktejo de San Luca, la Montagnola, pro esti centro por fervoja kaj vojtransporto, sed ankaŭ pro sia riĉa kuirarto.
- Budrio - Lokita en kamparo dense kultivita kun fruktoplantejoj, la urbo havas longajn portikajn stratojn de dekoka-jarcenta arkitekturo sur sia mezepoka urba plano, kaj ankaŭ la preĝejo de San Lorenzo, de antikva fundamento (11-a-12-a jarcento).
- Bazzano - Ĉefurbo de la municipo de Valsamoggia, ĝi situas sur la monteta akso de la vojo al Vignola. Ĝia historia centro kaj la proksima kultivita kamparo faras ĝin agrabla turisma loko.
- Medicino - Ĝi havas noblan kaj harmonian urban aspekton, ĉefe inspiritan de la 18-a jarcento, kun belaj portikhavaj stratoj kiel estas kutime en ĉi tiu parto de Emilia Pado-valo. La Horloĝoturo kaj la Palaco de la Podestà devenas de la fino de la deksesa jarcento.
Aliaj cellokoj[redakti]
- Termoj de Castel San Pietro - La termikaj banejoj de Castel San Pietro estas konataj kaj uzataj ekde la dek-kvara jarcento. La urbo, konstruita laŭ la Vojo Emilia kiel fortikita antaŭposteno de Bolonjo, daŭre konservas parton de la iama atmosfero.
- Parko de la "Gessi Bolognesi" kaj "Calanchi dell'Abbadessa" - Protektita areo kiu etendiĝas trans la unuaj montetoj inter Bolonjo kaj Ozzano nell'Emilia, kiu prezentas nekutiman karstan kaj kretecan pejzaĝon, nepre vidinda.
Kiel alveni[redakti]
Per aviadilo[redakti]
- La Flughaveno Guglielmo Marconi estas unu el la ĉefaj italaj flughavenoj.
Per aŭto[redakti]
- Bolonjo estas grava voja centro en naciaj komunikoj inter nordo kaj sudo, same kiel en la internaciaj komunikoj de Italio.
Per trajno[redakti]
- Bolonjo estas fervoja centro de unua graveco en la itala transportsistemo.
Vidi[redakti]
- San Petronio - Preskaŭ ĉiuj erare kredas, ke ĝi estas la Katedralo de Bolonjo, titolo kiu anstataŭe apartenas al la Metropola preĝejo Sankta Petro, en la proksima Via Indipendenza. San Petronio, kun sia nefinita fasado (kaj eble el tio ĝi akiras bonan dozon de ekstra ĉarmo) havas grandiozan dimensiojn, akcentitajn de la grandioza ŝtuparo, kiu antaŭas ĝin. Ĝi estas sensacia ekzemplo de itala gotiko. La kvara kapelo de la maldekstra navo, fermita per marmora bariero, konservas ciklon de freskoj kiuj rakontas epizodojn el la vivo de San Petronio kaj la vojaĝon de la magiistoj, de Giovanni da Modena, kaj lignan poliptikon de la venecia lernejo de la frua dekkvina jarcento. La eklezio konservas, inter aliaj artaĵoj, skulptaĵojn de Vignola, San Rocco de Parmigianino en la oka kapelo, San Girolamo de Lorenzo Costa en la sesa dekstre.
- Metropola Preĝejo Sankta Petro - La Katedralo de Bolonjo havas la titolon Metropola kaj estas dediĉita al Sankta Petro. Ĝiaj nunaj formoj estas tiuj de la rekonstruo efektivigita ekde 1605. En la pastrejo, Anonco de Ludovico Carracci estas konservita en la luneto; la romanika kripto enhavas Krucifikson, 13-an-jarcentan lignan grupon, kaj 16-an-jarcentan Pietà konsistigitan de ok grandaj terakotfiguroj, laboro de Alfonso Lombardi. La dekok-jarcenta fasado havas eksterordinaran altecon; la romanika sonorilturo de la 12-a-13-a jarcento havas pintotegmenton.
- Santo Stefano - Fascina komplekso de sanktaj konstruaĵoj dediĉitaj al Sankta Stefano konsistanta el tri preĝejoj: la Preĝejo de la Krucifikso de la deka jarcento, la Preĝejo de la Sankta Tombo aŭ Kalvario, originale de la kvina jarcento kaj rekonstruita inter mil cent kaj mil ducent; la Preĝejo de Sanktuloj Vitale kaj Agricola, de romanika aranĝo, kiu ankaŭ supozeble estas fondita sur pli malnovaj konstruaĵoj. La valora komplekso estas laŭflankita de Benediktina Klostro de la 11-a-12-a jarcentoj.