Saltu al enhavo

El Vikivojaĝo
Tero > Eŭrazio > Eŭropo > Itala duoninsulo > Italio > Nordorienta Italio > Emilio-Romanjo

Emilio-Romanjo

Emilio-Romanjo
Emilio-Romanjo
Plaĝo de Rimini
Ĉefurbo Bolonjo
Areo 22.451 km²
Loĝantaro 4.352.084 (2012)

Emilio-Romanjo estas regiono de Nordorienta Italio.

Teritorioj kaj turismaj lokoj

[redakti]
Pada bordo de Emilio
La Malalta emilia ebenaĵo borde de la rivero Pado kaj ĝiaj alfluantoj estas areo de fekunda tero. Piaĉenco estas la plej granda urbo; la aliaj centroj, neindustriigitaj, malpli grandaj, havas tamen signifan artan gravecon, heredaĵon de sia pasinteco kiel malgrandaj ĉefurboj. .
Pada ebenaĵo de Emilio
Ĉi tiu enorma ebena vastaĵo, kiu elstaras en agromanĝa produktado - Parmigiano Reggiano, salumaĵoj, Lambrusco kaj Fortana venas de ĉi tiu kamparo - inkluzivas la ĉeeston de gravaj urboj, plejparte situantaj laŭ la ĉefvoja akso de la Vojo Emilia: la ĉefurboj Parmo kaj Modeno, la regiona ĉefurbo Bolonjo sed ankaŭ Fidenco kaj Reĝjo Emilia. Pli izolita, nordoriente, estas la duka Feraro kiu havas la titolon de Monda Heredaĵo de Unesko kiel admirinda renesanca urbo. Kaj poste, ĉe la landlimo kun Lombardio ankoraŭ ĉefurboj de la Princlandoj de Pada Valo: Karpio, Koreĝjo, Novelaro, Reĝjolo, Rolo, Mirandolo.
Apenino emilia
Areo por someraj klimataj restadoj, vintraj sportoj, fungokolektado, ĉasado, ĝi inkluzivas ankaŭ lokojn kaj urbojn de bona pitoreska kaj historia intereso. Bobjo sur la Piaĉencaj Montetoj estis tre grava mezepoka kultura centro kun sia Abatejo de Sankta Kolombano; Bardio, Torekiaro, Korniljo, konservas siajn kastelojn - kiel multaj aliaj centroj en la Parma Apenino; Pievepelago, Poreto Terme, Sestolo estas turismaj centroj de la Frinjano kaj la Bolonja Apenino. Ĝi gastigas la Toskan-Emilian Apeninan Nacian Parkon, parto de la "Homo kaj la biosfero" projekto de Unesko kiu inkluzivas la ekstravagancan kaj karakterizan ebenan monton Ŝtono de Bismantova.
Valoj kaj strandoj de Komakjo
Tiu ĉi ebenaĵo de Komakjo estas akvolando, norde limita per la sudaj branĉoj de la Po-delto, oriente de la Adriatiko kun ĝiaj ĉemaraj feriurboj: Lido de Volano, Lido de Spina , Lido de la Estensi, Porto Garibaldi, Lido de la Ŝakoj, Lido de Pomposo, Lido de la Nacioj; en la interna ebenaĵo la Valoj de Komakjo, marĉoj kiuj estis la sceno de intensa fiŝkapt-agado. Komakjo kun ĝiaj lagunaj atmosferoj kaj Pomposo kun ĝia Abatejo estas ĝiaj artcentroj.
Ebenaĵo de Romanjo
Raveno estas la ĉefa urbo de Romanjo kaj la centro plej riĉa je historio kaj gravaj monumentoj kiuj bonŝance travivis nerompitajn la eluziĝon de la tempo kaj la hommanipuladon. Ĝiaj bizancaj mozaikoj rezervis al ĝi lokon en la listo de Unesko-monumentoj. Imolo, Faenco, Forlio, Ĉeseno kun siaj fortikaĵoj rememoras la pasintecon de lokaj Senjoroj venkitaj unu post la alia de Cezaro Borgia, post kies morto ili tiam estis integrigitaj en la Eklezian Ŝtaton.
Apenino de Romanjo
La Apeninaj reliefoj de Romanjo apudas kun la montoj de Toskanio kaj de Markio. Ĝis nuntempaj tempoj, la montoj sude de Forlio konsistigis la Toskanan Romanjo, tio estas, tiun parton de la Apenina teritorio kiu atingis ĝis 10 kilometrojn de Forlì kaj kiu estis la regado de la Medici kaj la Granda Duklando de Toskanio, restanta toskana teritorio eĉ post la Unuiĝo ĝis 1923. Tero de la Suno estis urbo konstruita de nulo kaj fortikigita de la Medici, kiuj igis ĝin la ĉefurbo de Toskana Romanjo. Castrocaro Terme estas fama banurbocentro same kiel Bano de Romanjo. La Valmarekjo ofte ŝanĝis sian teritorian apartenon: ĝi estis Markio, Romanjo, Urbino, Riminio; fine dividite inter Romanjo kaj Markio. Post populara referendumo en 2009, preskaŭ ĉio el ĝia teritorio estis reunuigita ene de la Romanjo-limoj. Ĝiaj gravaj centroj estas Novafeltrio, Penabilio, Sankta Leo, Verukjo, Sankt-arkanĝelo de Romanjo.
Riviero de Romanjo
La unuaj timemaj provoj pri marborda turismo aperis en la unuaj jardekoj de la deknaŭa jarcento en ĉi tiu ĉemara tero loĝata de fiŝkaptistoj kaj kamparanoj en la kamparo malantaŭe; tero, por diri la veron, iom postiĝinta kaj ne ĝuste prosperanta ekonomie. La bonfarto igis ĝin eksplodi kun amasturismo; la disvastiĝo de banejoj, hotelaj setlejoj kaj duaj hejmoj kreis seninterrompan kunurbegon por dekoj da kilometroj de la marbordo de Raveno, Ĉeseno kaj Riminio ĝis multe preter la Markia limo. Riminio, la vera ĉefurbo de la tuta adriatika marbordo, profitis antaŭ ĉio, sed ankaŭ Katoliko, Riĉjono, Ĉervio, Ĉesenatiko kaj multaj aliaj marbordaj centroj.

Provincoj (Subregionoj)

[redakti]

Emilio-Romanjo administre dividiĝas en la sekvaj provincoj:

Urboj

[redakti]
Feraro, fasado de palaco Diamanti laŭ korso Biagio Rossetti

Urboj de Emilio

[redakti]
  • Bolonjo - kromnomata en la itala la Dotta (la Klera), ĉar ĝi estas hejmo de la plej antikva (kaj iame plej prestiĝa) Universitato de Eŭropo; sed ankaŭ Bolonjo la Grasa, eble ĉar malsato ne estas bona aliancano por studado? eble ne, sed certe la famo de ĝia mortadelo kaj ĝiaj tortellini iras kune kun ĝiaj kulturaj tradicioj, la beleco de ĝiaj enirhaloj kaj ĝiaj monumentaj stratoj, de Sankta Petronio kaj la Madono de Sankta Luko kiu de la supro de monteto rigardas la urbon.
  • Feraro - La urbo kaj la familio Este estas nedisigebla kombinaĵo. La familio Este havis Ferrara de la frua dektria jarcento ĝis la fino de la deksesa jarcento, kiam ĝi revenis al la papaj havaĵoj. Tiel grava estis la premsigno donita al ĝi fare de la Este-familio ke neniu mencio estas farita de la longa papa periodo, krom por indiki ĝin kiel periodon de ĝia malkresko. Iu industrio kaj multe da agrikultura produktado estas la fontoj de ĝia ekonomio; Turisma agado ankaŭ estas bona en ĉi tiu arturbo, kiu iom suferas pro sia iom fora pozicio.
  • Modeno - Ĝi estis la ĉefurbo de la Duklando kiam la familio Este translokiĝis tien post la perdo de Ferrara. Grava voj- kaj fervojnabo, ĝi estas industria urbo inter la riveroj Secchia kaj Panaro. Ĝia Katedralo estas grandioza romanika artaĵo citita en ĉiuj arthistoriaj manlibroj. Ĝi estas konata pro sia riĉa gastronomio: la fama zampone di Modena estas konata en tuta Italio.
  • Parmo - La urbo Parma, urbo de la ŝinko kaj de la violoj, de Maria Luigia kaj Verdi, de Parmigiano Reggiano kaj de la Universitato, de la bela Romanika Katedralo kaj de Correggio, de Farnese kaj Parmigianino, de Burbonoj kaj de la Certosa di Parma de la memoro de Stendhal: estas multaj ekscelencoj kaj belaĵoj, la ĉarmo kaj mitoj de ĉi tiu urbo, kiu ankoraŭ vivas kvazaŭ ĝi estus ĉiam ĉefurbo.
  • Piaĉenco - Pli juna fratino en la Duklando de Parmo kaj Piaĉenco, ĝi estis la unua ĉefurbo por mallonga periodo. Ĉe la okcidentaj randoj de la regiono, ĝi rigardas pli al Milano ol al Bolonjo, ĝi estas emilia sed ankaŭ iom lombarda. Voja kaj fervoja nabo, sur la dekstra bordo de Pado, ĝi konservas belan historian centron kun rimarkindaj monumentoj kaj eleganta urba aranĝo.
  • Reĝjo Emilia - Ĝi estis romia urbo fondita laŭ la Vojo Emilia. Libera municipo, ĝi poste estis parto de la Duklando de Modeno ĝis la unuigo de Italio. Ĝi estis la centro de fervora Itala Nacia Releviĝa agado, kiu igis ĝin esti la lulilo de la Trikolora flago. Ĝi havas solidan ekonomion bazitan sur agrikultura komerco kaj bona industria strukturo. Ĝia historia centro havas mezepokan urban aranĝon.

Urboj de Romanjo

[redakti]
  • Raveno - Ĝi estas la triumfo de la bizanca arto en Italio. Ĝi estis la ĉefurbo de la Okcident-Romia Imperio en la 5-a kaj 6-a jarcentoj, tiam de la Regno de la Ostrogotoj kaj de la Bizanca Eksarĥato, kaj konservis la grandiozajn monumentojn per kiuj Galla Placidia, Odoakro kaj Teodoriko plibeligis ĝin. La mirindaj mozaikoj de ĝiaj preĝejoj senmortigas la arton kaj arkitekturon, kiuj markas la momenton de trairejo kaj miksado inter la bizanca kaj romia mondoj. Ĝia kristana monumenta komplekso estas Monda Heredaĵo de Unesko ekde 1996. Dante Alighieri mortis en Raveno en 1321, de kiu la monumenta temploforma tombo estas konservita.
  • Ĉeseno - Agrikultura, industria, kaj komerca centro situanta ĉe la Vojo Emilia, la urbo disvolviĝis ĉe la piedo de sia fortikaĵo, bastiono kaj simbolo de la potenco de la Malatesta familio kiu tenis la Senjorecon en la 15-a jarcento; ĝia historia centro konservas multajn spurojn de tiu periodo. La urbo ankaŭ estas fama pro sia hipodromo.
  • Faenzo - En la 15-a kaj 16-a jarcentoj Faenza atingis la pinton de la arta produktado de majoliko, kiu konigis sian nomon tra la mondo ĝis tia grado, ke faience estas la termino uzata por indiki majolikon en multaj lingvoj de la Eŭropo. Lokita, kiel multaj aliaj urboj, laŭlonge de la Vojo Emilia, ĝi havas rimarkindan historian centron de ĉefe deksepa-dekoka jarcenta epoko kaj gusto.
  • Forlio - Ĝi estas la Forum Livii de la romianoj. Ĝi tiam estis Municipo, poste Sinjorejo de la familio Ordelaffi. Ĝia historia centro havas strukturon devenantan de la deksepa kaj dekoka jarcentoj.
  • Imolo - Ĝi havas belajn renesancajn konstruaĵojn kaj fortikaĵon. Ĝi estas urbo de komerco kaj industrio, kiu estis enplantita sur origina agrikultura ekonomio. Ĝi markas la transiron de Emilio al Romanjo.
  • Rimino - Ĝi estas la simbolo de maraj ferioj precipe por familioj kun infanoj, sed ĝi ankaŭ estas ekipita per sennombraj distraĵoj por junuloj. Komenciĝante en la 19-a jarcento, ĉemara turismo trovis nehaltigeblan evoluon ĉi tie, kio kaŭzis la disvastiĝon de la urbo laŭ la tuta marbordo, ekipita per profundaj sablaj plaĝoj. Rimini nun kreis kunurbegon kun marbordaj feriurboj norde kaj sude de la urbo, kiu etendiĝas je dekoj kaj dekoj da kilometroj. Ĝia historia centro, trankvila kaj fremda al la amasa konfuzo de la moderna urbo, karakterizas antaŭ ĉio per la romia Arko de Aŭgusto kaj de la Malatesta Templo.
  • Katolik-urbo - La lasta strio de tero antaŭ la regiono de Markio, ĝi estas ĉemara urbo kun strando kiu longas iom pli ol 2 km de oriento al okcidento. La strandoj estas bone ekipitaj kaj disponigas servojn por la ĝuo de familioj kun infanoj. Distroj, infanĝardenoj, naĝejoj, kirl-akvoj, plaĝvolpilkaj ejoj ktp. La urbo Cattolica havas tre malproksimajn originojn, kiam Raveno estis la ĉefurbo de la bizancaj havaĵoj en Italio (6-a kaj 8-a jarcentoj). De la mara tradicio de fiŝkaptado kaj ŝipkonstruejoj, ĝi transformiĝis laŭlonge de la tempo al turisma feriejo. Ĝiaj ĉefaj vidindaĵoj estas la akvario, la havenurbo, la turisma doko, la piedira centro, la placo de la sirenoj kun la dancfontanoj.
Cattolica, konata kiel la Reĝino de la Adriatiko, estas ideala celo por familioj kun infanoj, junuloj kaj sportaj entuziasmuloj, estante tre malgranda kaj ĉio facile atingebla. Kuriozaĵo: ĝi estas la sola urbo kiu havas Reĝinan Teatron en Placo Respubliko.

Esperantaj urboj

[redakti]

Aliaj cellokoj

[redakti]

Kompreni

[redakti]

La dueco de la regiono estas jam evidenta el la nomo, kiu esprimiĝas ne tiom en la orografio, kiom en la historio kaj karaktero de siaj homoj. Propre parolante, la Emiliani (Emilianoj) havas viglan, societeman karakteron, ĉiam pretan por ŝerco kaj foje fulminantan, kun bone kaŝita melankolia vejno en la nebulaj lokoj laŭlonge de Pado, kun iom pli da rezerveco en la montoj, kun certa dozo da snobismo en la urboj. La Romagnoli (romanjanoj) ankaŭ estas dotitaj per sagaca spirito, sed kun pli granda fajreco - la Romanja-sango estas proverba -; homoj de grandaj pasioj, bone aŭ malbone; tero de rabistoj (la Passatore), de ekstremaj politikaj pasioj (de romanja origino estis Mussolini); kun granda laborkapablo ('familiema' turismo en Romanjo naskiĝis el nenio kaj fariĝis gvida sektoro en la regiono).

Tereno

[redakti]

La regiono limas norde kun la rivero Pado (krom peco limanta al la Mantova cispada areo), sude kun la Apeninoj, okcidente kun la Pavia cispada areo kaj fine oriente kun la Adriatiko. Koncerne al la formo de la teritorio, la regiono estas diversigita inter la ĉeno de Apeninaj montetoj, la plata areo de la Pada Valo kaj la Adriatika marbordo, kune kun la marĉa areo nomita Valoj de Komakjo.

La ebenaĵo estas intense kultivita danke al la abundo de riveroj kaj riveretoj. La Apeninaj montoj estas karakterizitaj per multaj valoj kiuj kuras perpendikulare al la montoj. En Emilio en la estas pintoj kiuj superas 2000 metrojn kaj estas multaj ekskursaj aktivadoj; en la romanja parto, aliflanke, la reliefoj mildiĝas kaj proponas belajn panoramajn vidojn.

Ĉi tiu vario de pejzaĝoj faras la regionon celloko de aparta intereso ne nur por vizitantoj, kiuj volas koni kaj aprezi la art-urbojn, sed ankaŭ por tiuj altiritaj de la naturaj kaj marbordaj lokoj, kaj ankaŭ de la vasta gamo de manĝaĵoj kaj vinoj.

Historio

[redakti]

Estas multaj prahistoriaj trovaĵoj ĉie en la regiono; gravas la Villanoviana civilizacio. La etruskoj loĝis la areon ĝis la romia koloniigo. Kun la konstruado de la strato Emilia, kiu ankoraŭ trairas la tutan regionon, kaj la fondo de multaj gravaj grandurboj laŭ ĝia itinero, Emilio kaj Romanjo estis profunde romianigitaj. Restaĵoj de la latina epoko ĉeestas preskaŭ ĉie laŭ la vojo de Piaĉenco ĝis Rimini; la plej grava monumento, la plej bone konservita, estas certe la Arko de Aŭgusto en Rimini. Sur la Colli Piacentini la arkeologiaj elfosadoj donis al ni la spurojn de la romia urbo Velleia, kiun iu nomas kun iom da emfazo - fakte iom troigante - la Pompejo de la nordo ; tamen, la loko estas tre interesa.

La falo de la Romia Imperio estas la momento en kiu la historio kaj destinoj de Emilio kaj Romanjo prenas malsamajn vojojn. La longobarda (6-a jarcento) kaj Franca (8-a jarcento) invadoj vidis la kreadon de ŝtatkorpoj kiel ekzemple duklandoj nur en la okcidenta parto de la regiono. La orienta parto anstataŭe restis en la manoj de la Bizanca Imperio dum longa tempo, konsistigante la Eksarkaton kun Raveno kiu alprenis la rolon de ĉefurbo de la romia okcidento kaj fariĝis urbo de gravaj monumentoj.

La epoko de la Komunumoj vidis la naskiĝon de liberaj urboj en Emilia, kiuj poste estis integrigitaj en la teritorioj de la unuaj regoj kiuj estis estigitaj. Parmo kaj Piaĉenco estis enkorpigitaj de la vicgrafoj de Milano; Modeno kaj Reggio de la Estensi de Ferrara; Bolonjo, iĝis papa posedo. Poste kreiĝis la Duklandoj de Parmo kaj Piaĉenco; de Modeno; de Ferrara; Bolonjo kaj papa Romanjo (Raveno, Imola, Faenza, Forlì, Cesena, Rimini), same kiel kelkaj malgrandaj princlandoj en la malsupraj ebenaĵoj (Carpi, Correggio, Mirandola) kun malpli fortuno. Tiel firmiĝas la individueco de Romanjo, submetita al papa potenco en malproksima Romo.

Verdire, rimarkinda individueco de la urboj ankoraŭ restas, tiom ke eĉ hodiaŭ en la urboj de la regiono, kiuj estis ĉefurboj, oni ankoraŭ sentas, la pasinta prestiĝo kiu igas ilin unikaj, same kiel grandiozaj pro sia riĉeco de monumentoj kaj urba eleganteco. La revoluciaj ribeloj unuigis la diversajn regionajn ŝtatojn al Piemonto, alportante ilian historion en pli larĝajn italajn aferojn.

Finale Emilia - detruo de la Rocca

En januaro 2012 kaj poste en majo 2012 fortaj sismoj trafis grandan areon de la Regiono, grave damaĝante multajn urbojn en la Emilia Pada-valo inter la Aŭtovojo de la Suno kaj la rivero Pado.

Klimato

[redakti]

Eniri

[redakti]

Aŭte

[redakti]

Emilio-Romanjo estas kunligita per:

Eniri avie

[redakti]

Eniri trajne

[redakti]

Eniri buse

[redakti]

Transportiĝi

[redakti]

Transportiĝi perpiede

[redakti]

Publika transporto

[redakti]

Transportiĝi trajne

[redakti]

Transportiĝi buse

[redakti]

Transportiĝi aŭte

[redakti]

Vidi

[redakti]

Emilio-Romanjo havas, por ĉiu periodo de arthistorio, rimarkindajn vidindaĵojn, inter kiuj povas esti menciitaj:

Antaŭromia epoko

[redakti]
  • Elfosadoj de Marzabotto - Restaĵoj de antikva etruska urbo, Kainua.

http://www.archeobologna.beniculturali.it/marzabotto/

Romia epoko

[redakti]
  • Arko de Aŭgusto
  • Velejaj elfosadoj - La vilaĝo, situanta en la Piaĉenca Apenino, estas konata pro siaj Arkeologiaj Elfosadoj kiuj en 1747 elmontris gravajn trovaĵojn el la antikva Velleia de la romia epoko. Ĝi estis la romia municipium ĉe la kapo de vasta Apenina areo; floranta en la 1-a jarcento p.K., ĝi estis loĝata ĝis la 5-a jarcento.

Frukristana kaj bizanca arto

[redakti]
  • San Vitale
  • Maŭzoleo de Galla Placidia
  • Sant'Apollinare nova
  • Sant'Apollinare in Classe
  • Baptejo Neoniano
  • Maŭzoleo de Teodoriko

Romanika arto

[redakti]
  • Modena Katedralo
  • Parma Katedralo
  • Fidenza Katedralo
  • Piacenza Katedralo

Gotika arto

[redakti]
  • Preĝejo Sankta Francisko
  • Preĝejo Sankta Petronio
  • Urbdomo de Piaĉenco
  • Katedralo de Feraro

Renesanca Arto

[redakti]
  • Diamanta Palaco
  • Palaco Schifanoia
  • Palaco de Lodovico il Moro
  • Malatesta Templo
  • Faenza Katedralo


Aliaj monumentoj

[redakti]
  • Duka Palaco de Sassuolo

https://gallerie-estensi.beniculturali.it/palazzo-ducale/

vojo: Modena Nord - A1, ringa vojo, sekvante la signojn por Sassuolo. Trajne de Modeno: de la Centra Stacio FFSS. De Reggio Emilia: de la Centra Stacio FFSS. Per buso, ligoj estas certigitaj per publika transporto kun multoblaj vojaĝoj tage

tel: +39 0536 184 4853

  • Malatesta Biblioteko

https://www.malatestiana.it

biblioteca.moderna@comune.cesena.fc.it

priskribo: Ĝi estas unu el la plej antikvaj humanismaj monaĥejaj bibliotekoj kaj havas la apartaĵon, ke ĝi venis ĝis ni nerompita kun sia heredaĵo de kodoj, manuskriptoj kaj libroj; Ĝi estas la unua publika biblioteko en Italio kaj Eŭropo, kaj estis inkluzivita de Unesko en la Registro de Memoro en la Mondo.


Itineroj

[redakti]
  • Karolida Vojo — Eŭropa itinero, kiu trairas la lokojn trairitaj de la kortego de Karlo la Granda inter la 8-a kaj 9-a jarcentoj por iri de Aachen al Romo, kie papo Leono la 3-a kronis la karolidan suverenon kiel imperiestron de la Sankta Romia Imperio dum la kristnaska nokto en 800.
  • Vojo de la Dioj - 130 km da promenado de Bolonjo al Florenco farebla piede aŭ per montbiciklo.

http://www.viadeglidei.it


Fari

[redakti]

Komuniki

[redakti]

Lerni

[redakti]

Labori

[redakti]

Aĉeti

[redakti]

Vendejaroj

[redakti]

Manĝi

[redakti]

Ĝi estas verŝajne la itala regiono kun la plej multaj specialaĵoj konataj eksterlande: lasagne, tortellini, tagliatelle, cappelletti, diversaj kolbasoj (Parma ŝinko, mortadelo, culatello di Zibello, Felino salamo, kuirita ŝinko ktp.).

Resume, vera loko por bongustuloj!

Tradiciaj manĝaĵoj

[redakti]

Vegetarismo kaj veganismo

[redakti]

Trinki

[redakti]

Alkoholaĵoj

[redakti]

Emilio-Romanjo havas du DOCG-vinoj, la Colli Bolognesi Classico Pignoletto kaj la Albana di Romagna, krome iom malpli ol dudek aliaj DOC-vinoj estas produktitaj en ĝia teritorio: Bosco Eliceo, Colli Bolognesi, Colli d'Imola, Colli di Faenza, Colli di Parma, Colli di Rimini, Colli di Scandiano e di Canossa, Colli Piacentini, Colli Romagna Centrale, Gutturnio, Lambrusco di Sorbara, Lambrusco Grasparossa di Castelvetro, Lambrusco Salamino de Santacroce, Modeno, Ortrugo dei Colli Piacentini, Reggiano, Reno, Romagna.

Loĝi

[redakti]

Esperanta loĝado

[redakti]

Kampadejoj

[redakti]

Hosteloj

[redakti]

Hoteloj

[redakti]

Sekureco

[redakti]

Sano

[redakti]

Respekto

[redakti]

Esperanto

[redakti]

Lokaj esperantistoj

[redakti]
  • Bolonja E-grupo "Achille Tellini 1912"

Via Centotrecento, 31 A - 40126 Bologna

http://www.esperantobologna.it

info@esperantobologna.it

051 4984519

Malferm-horoj: merkrede kaj sabate 17:00 - 19:00


  • Italaj Fervojistoj Esperantistoj (IFEA)

http://www.dlfbo.it/esperanto

ferrovieri@esperanto.it


  • Parma Esperanto Asocio "Giorgio Canuto"

esperoenparmo2020@yahoo.com


  • Fidenza Esperanto-Grupo "Renzo Sommi"

mignani.ch@hotmail.it


  • Gruppo Esperantista Reggiano "Kvar katoj"

Cavriago (RE)

Esperantaj renkontiĝoj

[redakti]

Konsulejoj

[redakti]

Viziti plu

[redakti]

Rimarkoj

[redakti]

    Eksteraj ligiloj

    [redakti]


    skizo
    		 Ĉi tiu artikolo estas ankoraŭ skizo kaj bezonas vian atenton.
    Ĝi jam enhavas skizon sed ne multan plian enhavon. Kuraĝu kaj plibonigu ĝin.
    		 
    permesilo Krea Komunaĵo A
    Elŝutita el "https://eo.wikivoyage.org/w/index.php?title=Emilio-Romanjo&oldid=70038"